Con el permiso del maestro Javier....

Con el permiso del maestro Javier.

“…Es la sangre que m’araña por las venas,
es argo asín com’un fuego,
mi admiración a un poeta
y ese orgullo d’extremeño
lo que jace que yo escriba
esta libreta de versos,
asina, con estas letras,
porqu’es como yo la leo.

Y habrá gente qu’al leela
pué que no llegue a entendelo
y piense: ¡qué peazo e bruto!,
pero a mí me da lo mesmo;
porqu’a veces me pregunto
echand’un vistazo al tiempo:

¿Dende cuándo a los nacíos d’esta tierra
de poetas extremeños,
(mamantaos con la savia de su historia
y la juerza del azul de nuestro cielo,
que sabemos de fatigas y miserias
y habemos sufrío disprecio
de los guapos señoritos sabijondos
d’otros pueblos),
se nus ponen los mofletes coloraos
y amos a sentí argún mieo
d’escupí nuestros poemas
jasta onde quiera’l viento
esparcí con su soplío d’esperanza
lo poquino que sabemos?

¿Dende cuándo los qu’icen que son asina
(manque estén en el destierro
por la farta de trebajo
d’otros tiempos,
pero duermen toas las noches abrazaos
a los sueños extremeños),
s’acojonan cuando escriben como icen
sus más jondos sentimientos?

Y por eso no m’importa si critican
que mis versos sean mu malos o mu güenos,
porque’n ellos van marcaos
a fuego lento
los colores de la tierra
d’esta raza de poetas extremeños”.