CONTINUACIÓN....

EL ESMURECIO

Apegau, xunta mio casa
al llao, d'en ventán estrechu
vivía un probe paisanu
que siempre taba morriendo
por mor de la silicosis
que pesco siendo mineru.

Continuará.

Continuación.

Tenía'l paisanín esi
(naide se explica'l misterio
porque era esmirriau y coxo
y respingau, bizco y feu)
una fía, la más guapa
baxu la capa del cielu.

Continuará.

Continuación.

Un día... ¡Dios me perdone!
¿qué día fo? non m'acuerdo
pero si puedo decívos
que ta fai muy poco tiempo
vi salir a la mocina
de la casuca del vieju
guapa como una nuviella
lista como'l pensamiento
cantando muy gayaspera
cantares que lleva'l vientu
yendo pol camín pa'baxu
a algún recau en so pueblu.

Continuará.

Continuación.

Falaba yo en l ventanu
non sé qué cosas co'l vieyu
cuando este dio unes berrides
que me llenaron de miedo
y faciendo co les manes
non sé cuantos aspavientos
cayó, sin decir ni pío
pareciome a mi que muertu

Continuará.

Continuación.

Yo si que quedé aplanau
del sustu que me dio'l vieyu
y apaorao com'un fatu
y casi muertu de miedu
dixe pa mi: ¿Yo qué faigo?
¿Yo qué faigo, santo cielu?
Hasta que cai na cuenta
de la mocina; y corriendo
tiré pol camín pa baxu
a puntu de echar el fégadu
y entamé a voces ¡Monina!
¡Maruxa! ¡Anxelín del cielu
¡Aspérame, encanto mío!
¡Aspérame!, te lo ruego...

Continuará.

Continuación.

Parose la mociquina
y arrugando un poco el ceñu
díxome: " ¿Qué quier, paisanu?
¡usté ta llocu o parezlu...

Yo que taba afatigau
de correr por too'l caleyu
sin enconmendame a Dios
y sin parame un momentu
soltey a boca de xarro:
¡Maruxa, to pa ta muertu!

Continuará.

CONTINUACIÓN.

Oyome esto la probina
y, dando un ¡Ay!, llastimeru
desoxe dir, poco a poco
pálida y esmureciéndose
hasta cayer de focicos
a lo llargo del senderu.

¿Pa qué vos digo rapazos?
Clamaba yo al santo cielu
viendo a aquella mociquina
que pálida com'un muerto
Non daba nin pie, nin manu
nin sospiro'l más pequeñu.

Continuará.